നിശയുടെ മാറില് കത്തിച്ചുവന്നു
കരിക്കട്ടയായ് പൊഴിയുമീ
സന്ധ്യയല്ല നീ എനിക്കോമനെ
എന്റെ പ്രാണനില്
ഒരായിരം
വസന്തങ്ങളായി വിരിഞ്ഞു
സുഗന്ധമേകിയ പ്രഭാത കിരണങ്ങളുടെ
നൈര്മല്യമാണ് നീ
ഒരു വിഷാദത്തിന്റെ
നിഴല് പുതപ്പിനുള്ളില്
ഒരു പകല് കൂടി മറയുമ്പോള്
നിന്റെ കവിളിണകളില് പടരുമീ
ശോണിമചുരത്തുന്ന
നിര്വൃതിയില് അലിഞ്ഞു
ഞാനൊരു സ്മൃതിയായ് മറയട്ടെ.....
No comments:
Post a Comment